ΤΟ ΑΓΕΝΝΗΤΟ ΑΥΓΟ

Κατά τους Έλληνες το σύμπαν γεννήθηκε από το αγέννητο «Ωών» (αυγό). Όλα ήταν κάποτε μέσα σε εκείνο το μικρό «Αυγό». Είμαστε κι εμείς εκεί μέσα, παρόντες κατά την στιγμή της μεγάλης δημιουργίας. Όχι φυσικά με την σημερινή μας μορφή, αλλά με την υλη και την ενεργεία μας. Υπό την έννοια αυτή και μετά τον θάνατο μας θα μείνει αθάνατο το δομικό υλικό και η ενέργεια που φέρουμε μέσα μας. Πρόκειται για την Αθανασία της Ψυχής όπως την πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες, χιλιάδες χρόνια πριν εμφανιστούν οι Φοίνικες, Αιγύπτιοι, Χαλδαίοι, Πέρσες, Ινδοί, Κινέζοι και άλλοι λαοί της Ανατολής .

Οι Ορφικοί με το διεισδυτικό τους πνεύμα, είχαν διατυπώσει θεωρίες περί Σύμπαντος, Φύσης, Ζωής, Μονοθεΐας κλπ. Το «Αυγό» ήταν σύμβολο του παντός και αφιερωμένο στους οργιασμούς* του Διονύσου και της Ορφικής λατρείας. Οι Ορφικοί θεωρούσαν πως από το «Κοσμικό Αυγό» γεννηθήκαν ο Έρωτας και ο Φάνης (Φως) επειδή από τον τελευταίο έλαμψε το φως. Πρόκλος και Αριστοφάνης συμφωνούν με την αντίληψη ότι εκ του αυγού προσήλθε η Κοσμογονία, αλλά κανείς δεν λέγει πόθεν εγεννήθει το «Αυγό». Ίσως αυτό να είναι ένα από τα μυστικά της Ορφικής λατρείας, μολονότι μας το αποκαλύπτει εναργώς ο μεγαλύτερος εγκέφαλος που ανέδειξε ως τώρα η παγκόσμια διανόηση, ο φυσικός φιλόσοφος Ηράκλειτος. Ωστόσο τέτοια ερωτήματα τα γεννά η ατέλεια και η άγνοια της ανθρωποκεντρικής μας σκέψεως και δεν ανταποκρίνονται στην σοφία της θειας πρόνοιας, της ΦΥΣΗΣ.

Πηγή: Περιοδικό Ελλάνιο Ημαρ, τεύχος 16^ο , σελ. 43, του Κ.Χ.Κωνσταντινίδη

*Σχόλιο Σειρίου: Σήμερα οι υβριστές των προγόνων μας, των μυστηρίων και της Ελληνίδας γλώσσας , άλλαξαν τις έννοιες των λέξεων για να δικαιολογήσουν της πράξεις τους και στην λέξη όργιον= ιερόν έργον, έδωσαν την αρνητική σημασία που όλοι ξέρουμε, που απέχει από την πραγματικότητα 180^ο. Και δεν είναι η μόνη λέξη στην οποία έδωσαν αρνητική έννοια, έτσι ώστε ανάγκασαν τον Έλληνα όχι μόνο να ξεχάσει την ιερή γνώση, αλλά να την υβρίζει αποκαλώντας την ειδωλολατρία. Η άγνοια, ο λήθαργος, η αλαζονεία και η ύβρης σε όλο τους το «μεγαλείο». Αποτέλεσμα όλων αυτών, η Νέμεσις, που δεν είναι τίποτα άλλο από το να είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Και αν συνεχίσουμε έτσι έπονται χειρότερα.