ΣΚΕΨΕΙΣ…

ΣΑΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΘΕΤΩ…

Κάποτε  σε αυτήν την χώρα, με τα στραβά της και τα ανάποδα της, υποτίθεται ότι τουλάχιστον τα σχολεία προσπαθούσαν να βγάλουν Έλληνες (για τώρα, ούτε συζήτηση). Κάπου σκόνταφταν όμως και τότε, γιατί ανάμεσα σε όλα μας μάθαιναν και κάτι περίεργα, ότι δηλαδή κάποιοι άνθρωποι του θεού πουλούσαν τα αδέρφισα τους στους αιγυπτίους, και πως μετά τους έταξε ο θεός την γη της επαγγελίας κι ας ανήκε σε άλλους… και πως κάποιος άνθρωπος του θεού μόλις έκανε παιδί με την γυναίκα του που ήταν... και αδελφή του, αμέσως έδιωξε στην έρημο να πεθάνει το παιδί που ήδη είχε κάνει προηγούμενως με άλλη γυναίκα, μαζί με την γυναίκα, και άλλα πολλά παρόμοια και περίεργα… Και όλα αυτά μας τα παρουσίαζαν ως θεόπνευστα και πως πρέπει να τα πιστεύουμε γιατί αυτή είναι η θρησκεία μας. Τότε βέβαια ως παιδιά δεν είχαμε την  ικανότητα κρίσης. Πως να κατανοήσει ένα παιδί 8 ετών ότι όλα αυτά είναι άσχετα με τον Ελληνισμό που υποτίθεται ότι μας ενέπνεαν. Το αντίθετο μάλιστα, αν σκεφτείς ότι αυτοί που εκδιώχτηκαν από την γη τους, οι Φιλισταίοι, που στην τρίτη δημοτικού μας τους παρουσίαζαν σαν βαρβάρους, ειδωλολάτρες και κακούς, ήταν δικοί μας, ήταν Έλληνες Κρήτες. Θα ήθελα πολύ να συναντήσω τον τότε δάσκαλο μου, γνωρίζοντας  βέβαια ότι τότε όπως και τώρα εντολές εκτελούσε κι εκείνος, αλλά αυτά που μας δίδασκε, αλήθεια τα πίστευε; Kαι αν τα πίστευε τότε, συνεχίζει να τα πιστεύει και τώρα; Πολύ θα ήθελα να ξέρω.

Μαζί με τα παραπάνω λοιπόν, μας έλεγαν πως  πρέπει να σεβόμαστε τους μεγαλυτέρους, να τους ακούμε, να λέμε καλημέρα, να σηκωνόμαστε και να παραχωρούμε την θέση μας στο λεωφορείο κλπ. Έτσι λοιπόν τουλάχιστον σε εμένα τότε, στο παιδικό μου μυαλό, είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ένας ώριμος άνθρωπος και προπάντων ηλικιωμένος, είναι οπωσδήποτε σοφός και πρέπει να τον ακούμε γιατί σίγουρα ξέρει και έχει δίκιο. Στην πορεία της ζωής όμως απογοητεύτηκα. Αυτό που διαπίστωσα είναι ότι τα πάντα εξαρτώνται από την παιδεία (όχι από την εκπαίδευση, καταλαβαίνετε) και από την συνείδηση, κοινωνική, εθνική κλπ. Δυστυχώς όποιος είναι  στραβός από μικρός (για να μη χρησιμοποιήσω άλλη λέξη και λερώσω το ιστολόγιο) και στραβά μεγαλώνει, μέχρι τα βαθειά γεράματα στραβός θα είναι. Απλώς δεν θα το δείχνει σε μεγάλη ηλικία όπως το έδειχνε μικρός, γιατί θα κρύβεται πίσω από την σοβαροφάνεια. Όμως με την πρώτη ευκαιρία, με λόγια πράξεις και συμπεριφορές, φανερώνει το ποιόν του. Ο κάθε σκεπτόμενος θα έχει εντοπίσει παραδείγματα φαντάζομαι.

Τι μου έδωσε την αφορμή και έγραψα όλα αυτά; Θα σας πω. Βρισκόμουν σε ένα καφέ σε κάποια κεντρική πλατεία της πόλης. Κάποια στιγμή σταμάτησα να συμμετέχω  στην κουβέντα της παρέας μου και έστησα τις κεραίες μου προς την διπλανή παρέα. Ήταν μια παρέα 5-6 ηλικιωμένων, συνταξιούχοι μάλλον. Ήταν ντυμένοι στην τρίχα με τα κουστούμια τους τις γραβάτες τους και επιδερμίδα φράπα. Είναι οι κλασικές  παρέες  των συνταξιούχων που συγκεντρώνονται και πίνουν τον καφέ τους. Οι συγκεκριμένοι φαινόταν να είναι άνθρωποι ευκατάστατοι. Και η συζήτηση τους ήταν γύρω από το χρήμα, ως που γύρισε η κουβέντα τους στο θέμα της Μακεδονίας το γνωστό σκοπιανό ζήτημα. Ήταν το σημείο που μου τράβηξε την προσοχή. Λέει λοιπόν ένας: «Όπως πάμε σε διακόσια χρόνια, στα τρισέγγονα μας δεν θα υπάρχει Μακεδονία». Και απαντάει κάποιος άλλος : «Τι σε νοιάζει; Μήπως θα ζούμε σε διακόσια χρόνια;» «χάχανα» οι υπόλοιποι…. Ένοιωσα τι σημαίνει τρικυμία εν κρανίω. Προτίμησα να μην πω τίποτα για να μη γίνω χειρότερα. Άλλωστε δεν θα είχε και νόημα γιατί ο λύκος κι αν εγέρασε…  Ξέρω θα πει κάποιος, ότι αυτό ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Και εγώ αυτό πιστεύω. Ήταν όμως τόσο μεγάλη η χοντράδα που δεν καταπίνεται ούτε δικαιολογείται σε τέτοιους ανθρώπους.  Άλλωστε το διευκρίνισα, είπα όποιος είναι στραβός και στραβά μεγαλώνει. Αποκλείεται να σκέπτονται όλοι έτσι. Γιατί δεν ξεχνούμε ποτέ ότι οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας  είναι αυτοί  που εικοσάχρονα παιδιά κάποτε πολεμούσαν στην Πίνδο, αν και λίγοι ζουν από αυτούς. Αλλά και αυτοί που ζουν ότι μπόρεσαν έκαναν για αυτήν την πατρίδα αν σκεφτεί κανείς ότι πέρασαν μέσα από πολέμους εμφύλιο φτώχια και πείνα  και μέχρι να μαζέψουν τα κομμάτια τους, πέρασαν τα χρόνια τους. Φυσικά και πάντα υπάρχει αγάπη και σεβασμός προς την τρίτη ηλικία, άλλωστε όλοι κάποια στιγμή εκεί θα φτάσουμε. Απλώς το περιστατικό που σας ανέφερα με πείραξε πολύ επειδή το άκουσα από ηλικιωμένους που μάλιστα γέλασαν με το «αστείο».

Η αποτυχημένη γενιά είναι άλλη. Είναι αυτή που κυβερνάει σήμερα. Η περιβόητη γενιά του πολυτεχνείου με το «ψωμί παιδεία ελευθερία». Δεν χρειάζεται ανάλυση. Θυμηθείτε τους μόνο την δεκαετία του ‘70 και «θαυμάστε» τους τώρα.

Λοιπόν; Τι να περιμένει αυτή η πατρίδα από τις επόμενες γενιές; Από αυτούς που τώρα βγαίνουν στην κοινωνία, από τους φοιτητές, τους μαθητές, τα παιδιά… όλοι ανεξαιρέτως τώρα πια είμαστε δούλοι πολυτέλειας, σε τριανταφυλλένια κάγκελα.

Μήπως, από τότε που εκείνη η αδούλωτη γενιά του ’21 ελευθέρωσε την Ελλάδα, και μέχρι σήμερα, θα έπρεπε να διδάσκονται, μόνο τα προστάγματα το Αρχαίων Ελλήνων Φιλόσοφων από το δημοτικό; Ώστε να έχουμε από μικρά παιδιά μέσα στα τα κύτταρα μας Εκείνους ως οδηγούς για αγάπη προς την πατρίδα, για Αρετή, Ηθική και Δίκαιο; Που με αυτά μεγαλούργησε κάποτε η Ελλάς και εξανθρώπισε τον κόσμο όλο, με όλους τους ηγέτες της, μυημένους σε αυτά τα προστάγματα και τις αξίες; Το ξέρετε ότι οι νέοι τότε στην Αρχαιότητα, ανταγωνίζονταν στις Αρετες; Μη βιάζεστε να σκεφτείτε ότι και τότε υπήρχαν  ανήθικοι και απατεώνες. Φυσικά και υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα και παντού. Μόνο που τότε, εφαρμόζονταν οι νόμοι και δεν ήταν η ανηθικότητα «καθεστώς». Σήμερα είναι. Μήπως θα έπρεπε λοιπόν οι Έλληνες να μεγαλώνουν με τις αξίες και τα διδάγματα των δικών τους  Ιερών προγόνων και σοφών και όχι με τις ξένες αλλοδαπές «θεοπνευστίες» που ανέφερα στην αρχή; Λέω… μήπως…

Θα πρέπει να γνωρίζουν και εκείνοι οι ανόητοι που δεν νοιάζονται για το τι θα γίνει η Ελλάδα μετά από διακόσια χρόνια αφού δεν θα ζουν τότε, και να γνωρίζουμε και όλοι μας ανεξαιρέτως ότι αυτή η πατρίδα δεν μας ανήκει. Την έχουμε προσωρινά δανική από τους αγέννητους. Και πρέπει να παραδοθεί σε αυτούς όπως πρέπει. Αν δεν σκεπτόμαστε έτσι και συγχρόνως ασχολούμαστε με αβραάμηδες και ισαάκηδες, τότε η εντύπωση και η πεποίθηση  που έχουμε ότι είμαστε έλληνες, είναι απλώς μια αυταπάτη…

Σείριος.