Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

ΜΙΚΡΟΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ

Αν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, ποιος δημιούργησε το Θεό; Αν ο Θεός δημιουργήθηκε μόνος του, γιατί κι ο κόσμος να μη δημιουργήθηκε μόνος του; Μα αν ο κόσμος δημιουργήθηκε μόνος του, τότε μήπως ο κόσμος είναι ο Θεός;
Μήπως ο Θεός τον οποίο αναζητούμε, είναι όλοι εμείς μαζί με τα στοιχεία μας; Και άρα, ως οντότητες, αποτελούμε απειροελάχιστο μέρος του. Μήπως γι' αυτό, το όλο μοιάζει ακατάληπτο για τα πεπερασμένα μυαλά μας;
Μερικοί άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να αμφισβητούν την κατάκτηση της Σελήνης, αλλά την ίδια στιγμή δηλώνουν απόλυτα σίγουροι ότι ο Θεός κατέβηκε στη γη και τον σταυρώσαμε!
Οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι έχουν ανακαλύψει τα πάντα για το Θεό, προσβάλλονται όταν προσπαθήσεις να τούς εξηγήσεις πως η πίστη τους είναι ανυπόστατη. Όταν όμως οι ίδιοι επιδίδονται στο να σού περιγράφουν τη μορφή και το σώμα του Θεού τους, αδιαφορούν αν σε προσβάλλουν.
Ήταν κάποτε μια μεγάλη πέτρα που έπεσε απ' τον ουρανό... Οι άνθρωποι ξαφνιάστηκαν και με τις λίγες γνώσεις που είχαν, θεώρησαν το γεγονός ως σημάδι θεόσταλτο. Και λάτρεψαν την πέτρα. Γύρω της, χτίσανε ναό και στήλη.
Πέρασε όμως καιρός κι ήρθαν άλλοι, πιο επαΐοντες, να πούνε ότι η πέτρα δεν ήταν ακριβώς θεόσταλτη, παρά ένα διαστημικό μετέωρο, το οποίο φλεγόμενο κατάπεσε σ' εκείνον τον τόπο... Τότε, προς έκπληξη κάθε αντικειμενικού παρατηρητή, αντί οι προηγούμενοι (οι απόγονοί τους φυσικά) να δεχτούν τούτη την ερμηνεία, εξακολούθησαν να λατρεύουν το διαστημικό μετέωρο.
Ήταν επίσης κάποτε ένας κοιμώμενος γίγαντας (ο άνθρωπος;), που φώναζε αξύπνητος αιώνες: "Μη με ξυπνάτε! Μη με ξυπνάτε"!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου