ΤΡΕΧΑΜΕ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ ΝΑ ΧΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΕΙΝΑΣΕ Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ

Και για  όσους φοβούνται τη φτώχεια, ακούστε.

Κάποτε σε αυτή τη Χώρα μεγαλουργούσαν οι φτωχοί γιατί όσα θα έχαναν ήταν ανεκτίμητα.
Σκεφτείτε πως ήμασταν πάμπλουτοι, είχαμε τον ήλιο μας, λαμπρό να μας κοιτά πάντα, τη Θάλασσα που μας έψηνε δέρμα, νου, καρδιά και τη ματιά μαζί.
Την λευτεριά να καθόμαστε στα βράχια και να γελάμε, να κλαίμε, να σιωπούμε.
Το κυριακάτικο τραπέζι, τις μυρωδιές και τα χαμόγελα.
Τις γιορτές μας, τη ρετσίνα να ρέει σα χρυσό ρέμα σε λαρύγγια ζωντανά.

Κι ύστερα φτωχύναμε, χάσαμε το τραγούδι μας, το γέλιο μας, τη ζωντάνια στα μάτια μας.
Τρέχαμε να προλάβουμε να χορτάσουμε τις τσέπες μας και πείνασε ο νους και η ψυχή μας.

Ποιος άμοιρε σε έχρισε “ευρωπαίο”; Εσένα τον Έλληνα. τον Ζορμπά, το λεύτερο αγρίμι;
Πως τόλμησες να απαρνηθείς το γέλιο σου, τον ήλιο σου, τη θάλασσα για να φορέσεις ξενικό μανδύα;
Σταμάτησες να χαϊδεύεις τα κύματα, το χώμα κι άρχισες να σφίγγεις δέρμα βρώμικο και χρυσό που γυάλιζε προδοσία και αμάθεια και λησμονιά.

Και τώρα γιατί φοβάσαι;
Ξέχασες τη μυρωδιά του χώματος; Την αίσθηση του αλατιού στο δέρμα; Ξέχασες πως είναι να χαμογελάς;;;

ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ, ΓΛΕΝΤΗΣΕ ΞΑΝΑ ΤΗ ΓΗ, ΚΑΝΕ ΕΡΩΤΑ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ ΜΕ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΕΙΣΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ ΠΙΑ!!!
ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ ΜΑΤΣΟ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑΤΑ. ΜΑΘΕ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑ ΠΩΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΖΕΙ ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΕΙΝΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!

Ανταλλαγή καλή, τα αρώματά σας με το γιασεμί, τ αυτοκίνητα σας με μια μικρή ξύλινη βαρκούλα, τα χρήματα σας με τον ήλιο και τη θάλασσα στα μάτια μας… 
ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ για χάρη σου……..

Λακεδαίμων Αππελαίος