Ο ΕΜΨΥΧΟΣ ΗΛΙΟΣ

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

Ενώ η ύπαρξη και η λειτουργία της οντογονικής (ανθρώπινης) ψυχής έχει αναλυθεί σε πάμπολλα κείμενα της Ελληνικής Θεολογίας, όμως, έχουμε διακρίνει το ότι πολλοί, είτε δεν αποδέχονται την έμψυχη λειτουργία των ουρανίων σωμάτων είτε την αγνοούν παντελώς,  και περιπαικτικά θα λέγαμε αμαρτάνουν σφόδρα σε αυτό το σημαντικό  ζήτημα.

Φυσικά με το άκουσμα του όρου αμαρτία θα νομίζουν κάποιοι  ότι χρησιμοποιούμε όρους χριστιανικής πίστεως. Ουδόλως. Η έννοια αυτή απαντάται σε κείμενα Ελληνικής Θεολογίας και πιο συγκεκριμένα ο Πλάτων στους Όρους στο (416 e) όπου και μας λέγει ότι επισημαίνει η λέξη αυτή: Πράξις αντίθετη στην ορθή σκέψη. Η ανορθολογικότητα εδράζεται στο να θεωρούμε ότι η ψυχή μας, το κάλλιστο αυτό θεολογικό μέγεθος που αποτελεί την πραγματική ουσία της υπάρξεώς μας, ενυπάρχει μεν στην ανθρώπινη φύση  «ο άνθρωπος είναι μια ψυχή αθάνατη η οποία χρησιμοποιεί αθάνατο σώμα. Τον άνθρωπο αυτόν μάλιστα, πρέπει να τον ξεχωρίσουμε από οτιδήποτε θνητό» Πρόκλος «Υπόμνημα στον “Τίμαιο” του Πλάτωνα, τόμος Ε, 3.307.17, αλλά (η ψυχή) δεν ενυπάρχει, δεν ουσιώνει και δε ζωοποιεί ένα αυτοφυή και αυτόφωτο ουράνιο σώμα όπως ο Ήλιος.

Ας δούμε όμως τι μας αναφέρει ο Πλάτων για το υπό διερεύνηση ζήτημα μας:

«Ήλιος: Πυρ ουράνιο το μόνον άστρο που καθίσταται διακριτό την ημέρα στα ίδια πρόσωπα από την αυγή έως το δειλινό. Πλάσμα αιώνιον το Μέγιστο Έμψυχον.» Πλάτων Όροι (412 a-b)

«Όλοι βλέπουν το σώμα του ήλιου αλλά κανένας δεν διακρίνει την ψυχή του όπως και κανενός άλλου σώματος ζωντανού η πεθαμένου. Υπάρχουν όμως ελπίδες ότι αυτό που είναι απρόσιτο στις αισθήσεις μας μπορεί να γίνει αντιληπτό μόνο με το νου. Και έτσι, ας προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε τον ήλιο με το νοητικό μας.» Πλάτων Νόμοι Ι’898d.

«Ασχέτως αν η ψυχή βρίσκεται μέσα στον ήλιο και τον χρησιμοποιεί σαν άρμα ή τον σπρώχνει από έξω, ή έχει κάποιον άλλο τρόπο, καθένας μας πρέπει να θεωρεί αυτή την ψυχή ως  Θεό.» Πλάτων Νόμοι (Ι’899b)

Την επόμενη φορά λοιπόν που κάποιος Έλλην Θρησκευτής θελήσει να ανασηκώσει το βλέμμα του στο φωτοδότη Ήλιο,  να μην θεωρήσει ότι αποτίνει θεραπεία (λατρεία) σε μία άψυχη πέτρα. Ας αποπειραθεί να αισθανθεί ενεργοποιώντας, εν πλήρει συνειδήσει,    το Θείο νοητικό μέρος της ψυχής του ώστε να έρθει σε συνουσία με τις άχραντες δονητικές μεταμορφωτικές  εκλάμψεις της  Ψυχής του Ηλίου.

http://hellenictheology.gr