Παρασκευή 12 Μαΐου 2017

ΠΟΙΟΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ;

Δυστυχώς σ' αυτόν τόν τόπο καί σ' αυτούς τούς αναξιόπιστους, αντιστρεπτικούς καιρούς, δέν είσαι μόνο ό,τι δηλώσεις (κατά τόν γνωστό καί εύγλωττο Γιάννη Τσαρούχη), αλλά καί ό,τι δηλώνεις μπορεί νά καθιερώση ένα ασύστολο ψέμα σάν ευρέως αποδεκτή αλήθεια, αν βέβαια οι σκοποί σου είναι αρκούντως δόλιοι ή απευθύνεσαι σέ αγνοούντες που παριστάνουν τούς γνωρίζοντες, που είναι άλλωστε καί τό σύνηθες. Από 'κεί καί πέρα η καραμέλα πιπιλίζεται σέ ανιστόρητα ή μισαλλόδοξα, εν προκειμένω, χείλη καί άντε ν' αποδείξης ότι δέν είσαι ...ελέφαντας! Συκοφαντείτε λοιπόν, συκοφαντείτε... στό τέλος κάτι μένει! Αν μάλιστα έχετε τό προνόμιο νά είστε χρισμένοι "πνευματικοί" ή "θρησκευτικοί" ταγοί, η επιτυχία είναι σίγουρη, καί ποιά αλήθεια καί ποιά αποστομωτική βιβλιογραφία καί πρός ποιούς, θά αμφισβητήσει τά μαργαριτάρια τής αυθεντίας σας!
Ετσι οι τυπολάτρες καί δογματολήπτες βάφτισαν "ειδωλολάτρες" τούς ευσεβείς τού Πνεύματος καί τής Συμπαντικής Αρμονίας.
Οι εφευρέτες καί νονοί τού Σατανά είπαν σκοταδιστές τούς λατρεύοντες τό Φώς.
Οι μισαλλόδοξοι, μέ τούς τόσους θρησκευτικούς πολέμους, ονόμασαν θηριώδεις αυτούς που δέν έκαναν ούτε έναν, γιά τέτοια αιτία.
Αυτοί, που τή σχέση Θείου καί Ανθρώπου τήν υποβίβασαν σέ σχέση δουλείας καί φόβου, αφώρισαν εκείνους που τήν ανήγαγαν σέ Φιλότητα καί Φυσική, καθημερινή Επαφή καί Συμβουλή (Χρησμοί) καί Νοητική, Κοσμική προσέγγιση.
Αυτοί που μόνο θεωρητικά ομολογούν "πίστιν ελπιζομένων υπόστασιν καί πραγμάτων έλεγχον, ου βλεπομένων", ενώ στήν πράξη έχουν ανάγκη ασπασμού χρυσοστόλιστων εικόνων (άφθονο αίμα χύθηκε γιά τήν εδραίωση αυτής τής εικονολατρίας!), αφώρισαν αυτούς πού είπαν: "τό Θείον μέν χαλεπόν νοείν, φράσαι δε αδύνατον" (Ερμού εκ τού πρός Τάτ). Η υλο-προσήλωση αυτοκλήθηκε Πνεύμα καί βάφτισε τό Πνεύμα, ύλη !
Η Ελληνική Γραμματεία (όση διασώθηκε από τούς εμπρησμούς) φωνάζει, μέ πάμπολλες φωνές τήν διαστρεβλωμένη Αλήθεια, αλλ' η αλήθεια αυτή δύσκολα φτάνει στ' αυτιά τών σημερινών Ελλήνων, που κουφάθηκαν από Βυζαντινές (στήν ουσία Νεο-Ρωμαϊκές) δογματικές, ανθελληνικές μεθοδεύσεις κι από σκόπιμα παραπλανητική ή ανύπαρκτη, σημερινή Παιδεία.
Οι φωνές όμως αυτές τών "ειδωλολατρών", υπάρχουν καί όστις έχει ώτα, ακουέτω !
1. ...μούνον δ' εσόρα κόσμοιο άνακτα είς έστ', αυτογενής, ενός πάντα τέκτυται, εν δ' αυτοίς αυτός περινίσσεται, ουδέ τις αυτόν εισοράα θνητών, αυτός δέ γε πάντας οράται. Ουδέ τις έσθ' έτερος χωρίς μεγάλου βασιλήος.
(Ορφέως, Αποσπασμάτια -fragmenta-αρ. 1)
..παρατήρει τόν μόνον Ανακτα τού Κόσμου Ένας υπάρχει, αυτογέννητος, τά πάντα είναι γεννήματα αυτού τού Ενός, κι Αυτός περιφέρεται μέσα σ' αυτά, κανείς από τούς θνητούς δέν Τόν βλέπει. Αυτός όμως βλέπει τούς πάντες. Ούτε υπάρχει κανείς άλλος, χωριστά από τόν Μεγάλο Βασιλέα
2. Είς Ζεύς, είς Αΐδης, είς Ηλιος, είςΔιόνυσος, είς Θεός εν πάντεσι, τί σοι δίχα ταύτ' αγορεύω;
(Ορφέως, Αποσπασμάτια αρ. 4)
Ενας ο Ζεύς, ένας ο Αδης, ένας ο Ηλιος (Απόλλων), ένας ο Διόνυσος. Ενας ο Θεός στά πάντα, γιατί σού τά λέω αυτά χωριστά;
3. Νύμφαι-ύδωρ, πύρ-Ηφαιστος, σίτος-Δημήτηρ, η δέ θάλασσα-Ποσειδάων μέγας ηδ' Ενοσίχθων, ...Ηλιος όν καλέουσιν Απόλλωνα κλυτότοξον, ...ιητήρα νόσων, Ασκληπιόν. Εν τάδε πάντα.
(Ορφέως, Αποσπασμάτια αρ.28)
Οι Νύμφες είναι τό νερό, η φωτιά, ο Ηφαιστος, ο σίτος, η Δήμητρα, η δε θάλασσα ο μέγας Ποσειδών που σείει τή γή, ..ο ήλιος που ονομάζουν Απόλλωνα μέ τό ξακουστό τόξο, ...ιατρό τών νόσων, τόν Ασκληπιό. Ενα είναι όλα αυτά.
4. Πάνα καλώ κρατερόν, νόμιον, κόσμοιο τό Σύμπαν, ουρανόν ηδέ θάλασσαν ιδέ χθόνα παμβασίλειαν καί πύρ αθάνατον, τάδε γάρ μέλη εστί τά Πανός.
(Ορφικός Υμνος, αρ. 11, πρός Πάνα)
Προσκαλώ τόν δυνατό Πάνα, τόν ποιμένα, τού Σύμπαντος Κόσμου, τόν ουρανό καί τήν θάλασσα, τήν παμβασίλισσα γή καί τό πύρ τό αθάνατο, γιατί όλα αυτά είναι μέλη τού Πανός.
5. Εκ τών πάντων Εν καί εξ Ενός τά πάντα.
(Αριστοτέλους, περί Κόσμου 5, 396b, 20)
6. Ουκ εμού, αλλά τού Λόγου ακούσαντες ομολογείν σοφόν εστί Εν πάντα είναι.
(Ηράκλειτος, Λόγος περί τού Παντός, δ.)
Οχι εμένα, αλλά τόν Λόγο αν ακούσετε, είναι σοφό νά πιστεύετε ότι τά Πάντα είναι Εν.
7. Εν τό σοφόν μούνον, λέγεσθαι εθέλει καί ουκ εθέλει Ζηνός όνομα. (Ηράκλειτος, Λόγος Θεολογικός)   Τό Εν καί μοναδικόν Σοφόν θέλει καί δέν θέλει νά έχη τό όνομα τού Διός.
8. Εν τό σοφόν: Επίστασθαι γνώμην, οτέη εκυβέρνησε πάντα διά πάντων. (Ηράκλειτος, Λόγος περί Παντός)
Μία είναι η σοφία: Νά κατέχη κανείς τήν Γνώση Αυτού που κυβερνά τά πάντα μέσω πάντων.
9. Ο Θεός ημέρη ευφρόνη, χειμών-θέρος, πόλεμος-ειρήνη, κόρος-λιμός, αλλοιούται δέ όκωσπερ οίνος, οπόταν συμμιγή θυώμασιν, ονομάζεται δέ καθ' ηδονήν εκάστου. (Ηράκλειτος, Λόγος Θεολογικός)
Ο Θεός είναι ημέρα καί νύχτα, χειμώνας καί θέρος, πόλεμος κι ειρήνη, χορτασμός καί πείνα, αλλάζει όμως όπως ο οίνος, όταν ανακατευθή μέ μυρωδικά καί τότε παίρνει όνομα ανάλογα μέ τού καθενός τήν ευχαρίστηση.
10. Κόσμον τόνδε, τόν αυτών απάντων, ούτε τις Θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ' ήν αεί καί έστι καί έσται πύρ αείζωον απτόμενον μέτρα καί αποσβεννύμενον μέτρα. (Ηράκλειτος, Λόγος Θεολογικός)
Αυτόν τόν Κόσμο, που είναι ίδιος γιά όλους, ούτε και κάποιος από τούς Θεούς ούτε από τούς ανθρώπους εδημιούργησε, αλλ' ήταν πάντα καί είναι καί θά είναι αιώνια, ζών πύρ, που μέ νόμους ανάβει καί μέ νόμους σβύνει.
11. Εν αρχά πάντων. (Φιλόλαος - Πυθαγόρειοι) 
12. Εστιν ηγεμών καί άρχων απάντων Θεός, είς αεί εών, μόνιμος, ακίνητος, αυτός εαυτώ όμοιος, έτερος τών άλλων. (Φιλόλαος-Πυθαγόρειοι)
Ηγεμών καί Αρχων υπάρχει τών πάντων ο Θεός, Ενας, αιώνιος, μόνιμος, ακίνητος, όμοιος μόνο μέ τόν εαυτό του, διαφορετικός από κάθε τι άλλο.
13. Πότερον ουν ορθώς Εναν ουρανόν προσειρήκαμεν, ή πολλούς καί απείρους λέγειν είναι τό ορθότερον; Ενα, είπερ, κατά τό παράδειγμα δεδημιουργημένος έσται. (Πλάτων, Τίμαιος 31α)
Ορθά λοιπόν είπαμε πρίν ότι υπάρχει ένας ουρανός, ή πρέπει νά λέγουμε ορθότερα ότι υπάρχουν πολλοί καί άπειροι; Ενας βέβαια, αν έχει δημιουργηθή κατά τό πρότυπό (τού Ενός Δημιουργού)
14. Τόν μέν ουν ποιητήν καί πατέρα τούδε τού παντός ευρείν τε έργον καί ευρόντα εις πάντας αδύνατον λέγειν
(Πλάτων, Τίμαιος 28c )
Τό νά βρή λοιπόν κανείς τόν Δημιουργό καί Πατέρα τού Σύμπαντος αυτού, είναι δύσκολο κι αν Τόν βρή είναι αδύνατον νά τό εκφράση λεκτικά σέ όλους τούς άλλους.
15. Τόν δε τόν κόσμον ζώον έμψυχον έννουν τε τή αληθεία διά τήν τού Θεού γενέσθαι πρόνοιαν.
(Πλάτων, Τίμαιος 30b)
Ο Κόσμος αυτός, που είναι αληθινά όν ένζωον καί εμψυχον καί έχων νούν, εγεννήθη διά τής Πρόνοιας τού Θεού.
16.Εις Θεός εν τε Θεοίσι καί ανθρώποιςμέγιστος ούτε δέμας θνητοίσιν ομοίϊος ουδέ νόημα. (Ξενοφάνης, 23)
Ενας Θεός μέγιστος σέ Θεούς κι ανθρώπους, ούτε ως πρός τό σώμα όμοιος μέ τούς θνητούς, ούτε ως πρός τόν νού.
17. Εν τό Πάν. (Παρμενίδης)     
18..Διός, ον καλούσιν οι Βαβηλώνιοι, βήλον. (Διόδωρος Σικελιώτης, Β, 8,7) ...τού Διός, τόν οποίο οι Βαβηλώνιοι ονομάζουν Βήλον (Βαάλ).
19. Θεούς ενομίσαμεν, ουχ ετέρους παρ' ετέροις, ουδέ βαρβάρους καί Ελληνας, ουδέ νοτίους καί βορείους, αλλ' ώσπερ ήλιος καί σελήνη καί ουρανός καί γή καί θάλασσα κοινά πάσιν, ονομάζεται δ' άλλως υπ' άλλων, ούτως ενός λόγου τούτ' αύτα κοσμούντος καί μίας προνοίας επιτροπευούσης καί δυνάμεων υπουργών επί πάντα τεταγμένων, έτεροι παρ' ετέροις κατά νόμους γεγόνασι τιμαί καί προσηγορίαι.
(Πλούταρχος, Περί Ισιδος & Οσίριδος, 378α)
Θεούς θεωρήσαμε, όχι διαφορετικούς από άλλους (λαούς), ούτε από βαρβάρους ή από Ελληνες, ούτε από νότιους ή βόρειους, αλλά ακριβώς όπως ο ήλιος καί η σελήνη κι ο ουρανός καί η γή καί η θάλασσα είναι κοινά σέ όλους, ονομάζονται όμως διαφορετικά από τόν κάθε λαό, έτσι ενώ Ενας Λόγος συγκροτεί όλα αυτά καί μία (Θεία) πρόνοια τά διευθύνει καί γιά τήν λειτουργία τών πάντων έχουν ορισθή (Θείες) δυνάμεις, εντούτοις διαφορετικές από τούς διαφόρους (λαούς) ορίσθηκαν τιμές κι επωνυμίες, σύμφωνα μέ τούς νόμους (έθιμα) τους.
20. Η δέ κρείττων καί Θειοτέρα φύσις εκ τριών εστι, τού νοητού καί τής ύλης καί τού εκ τούτων, όν κόσμον Ελληνες ονομάζουσιν.
(Πλούταρχος, περί Ισιδος καί Οσιριδος,373F)
Η δέ καλύτερη καί περισσότερο αρμόζουσα στό Θείον φύσις (υπόσταση) συνίσταται από τρία στοιχεία, από τό Νοητόν (τό προσεγγίσημο διά τής Νόησης), τό Υλικόν (τό προσεγγίσημο διά τής αντί-λήψεως) κι απ' αυτό πού προκύπτει από τήν σύνθεση αυτών καί πού οι Ελληνες ονομάζουν Κόσμον.
21. Εν δ' ούν τω παρόντι χρή γένη διανοηθήναι τριττά, τό μέν γιγνόμενον, τό δ' εν ώ γίγνεται, τό δ' όθεν αφομοιούμενον φύεται τό γιγνόμενον καί δή καί προεικάσαι πρέπει τό μέν δεχόμενον μητρί, τό δ' όθεν πατρί, τήν δέ μεταξύ τούτων φύσιν εκγόνω.
(Πλάτων, Τίμαιος, 18d (50))
Κατά τό παρόν λοιπόν πρέπει νά έχουμε υπ' όψιν Τρία γένη, εκείνο που γεννάται, εκείνο μέσα στό οποίο αυτό γεννάται καί εκείνο, κατ' απομίμηση τού οποίου γεννάται τό γεννώμενον καί ακριβώς τό μέν δεχόμενον αρμόζει νά παρομοιάσουμε μέ Μητέρα, εκείνο από τό οποίο έρχεται η γέννησις μέ Πατέρα καί τήν μεταξύ αυτών φύσιν (τό γεννώμενον) μέ Υιόν.
22. Θεός εστιν ο πάντων τών όντων Λόγος.
(Κελσος εκ τού Ωριγένους:κατά Κέλσου V,10)    
23. Θαλής ερωτηθείς, τί πρεσβύτατον τών όντων; απεκρίνατο: Θεός, αγέννητον γάρ. Σωκράτης ερωτηθείς, τί Θεός; είπεν: Τό αθάνατον καί αΐδιον. Ερμής ερωτηθείς, τί Θεός; είπεν: Ο τών όλων δημιουργός, σοφώτατος Νούς καί αΐδιος.
(Στοβαίος, 1.1.29α)
24. Πρώτον μέν τόν Θεόν ζώον άφθαρτον καί μακάριον νομίζων, ως η κοινή τού Θεού νόησις υπεγράφη, μηθέν μήτε τής αφθαρσίας αλλότριον μήτε τής μακαριότητος ανοίκιον αυτώ πρόσαπτε.
(Επίκουρος, πρός Μενοικέα)
Πρώτα απ' όλα θεωρώντας τόν Θεό ζώντα, άφθαρτο καί μακάριο, όπως έχει καθιερωθεί περί τού Θεού νά νοούμε, μήν Τόν συσχετίζεις μέ οτιδήποτε δέν ταιριάζει στήν αφθαρσία καί τήν μακαριότητά Του.
Δέν θά χρειάζονταν, στά παραπάνω ανθολογήματα τής Ελληνικής Φιλοσοφικής σκέψης, νά κάνη κανείς κανενός είδους σχόλια. Είναι από μόνα τους σαφέστατα. Θεωρώ σκόπιμο όμως νά σημιώσω 5 γενικές παρατηρήσεις.
1ον. Είναι σαφής ο πρωτοφανής καί μοναδικός Νοητικός χαρακτήρας τής προσέγγισης τού Ανορίζοντος Θείου. Καμιά δογματική Θρησκεία δέν μπόρεσε ποτέ νά κάνη κάτι τέτοιο. Τά δόγματα αρνούνται ελεύθερες ερμηνείες ("πίστευε καί μή ερεύνα" ή επί τό υποκριτικότερον "πίστευε καί ερεύνα, αλλά μόνον τάς Γραφάς") καί χαράζουν κανόνες, απαγορεύσεις, απειλές τιμωρίας καί στήν καλύτερη περίπτωση τάζουν Παραδείσους. Κινούνται πάντα σέ αντιληπτικά γήϊνα πεδία. Κι όταν ακόμη μιλούν γιά Ουρανούς, τούς δίνουν γήϊνα όρια καί αξίες. Η Νοητική προσέγγιση Κοσμικών εννοιών καί η λατρεία άψυχων ειδώλων, είναι δύο τελείως αντιφατικά κι αλληλο-καταργούμενα πράγματα, Από καμιά ιστορική πηγή δέν αναφέρεται τέτοια λατρεία γιά τούς Ελληνες. Αντίθετα τό τελευταίο απόσπασμα 24, (τού Επίκουρου) είναι ένα ρητό καί σαφές παράδειγμα τής Ελληνικής θέσης γιά τήν μή συσχέτιση τού Θεού μέ οτιδήποτε φθαρτό, δηλαδή υλικό καί κατ' επέκτασιν είδωλο.
2ον. Στά αποσπάσματα 20 καί 21 φαίνεται καθαρά η θεώρηση τού Τρισυπόστατου Θείου. Θεώρηση που δέν είναι αποκλειστικότητα καί πρωτιά τής Χριστιανικής Θρησκείας καί που καί άλλοι λαοί είχαν προσεγγίσει. Οπως οι Αιγύπτιοι μέ τήν τριάδα Οσιρις-Ισις-Ωρος (διδασκαλία Ερμή) ή οι Ινδοί μέ τήν τριάδα Μπράχμα-Βισνού-Σίβα (πιθανώς διδασκαλία Διονύσου). Τήν θεώρηση αυτή είχα υποστηρίξει στόν συμβολισμό τού Δελφικού "Ε" (βλ. Τετρακτύς τ.3).
3ον. Γιά τήν Ελληνική Φιλοσοφική σκέψη δέν υπάρχει διάσταση μεταξύ "Μονοθεϊσμού" (ενός Κοσμικού όμως Μονοθεϊσμού κι όχι ενός εξ αποκαλύψεως) καί Πολυθεϊσμού ή ειδικότερα Δωδεκαθέου. Είναι οι δύο όψεις τού ιδίου νομίσματος. Στά αποσπάσματα 2, 3, 4, 5, 6, 7 φαίνεται καθαρά πώς οι διάφοροι Θεοί δέν είναι παρά μέλη τού "Ενός" καί "μοναδικού" Σύμπαντος Θείου. Αυτό διδάσκονταν οι Μύστες τών Ιερών Μυστηρίων (Ελευσίνια, Δελφικά, Πυθαγόρεια, Καβείρια) όπως αναφέρει ο Παυσανίας (Αττικά, 47, 4): "όστις δέ ήδη τελετήν Ελευσίνα είδεν η τά καλούμενα Ορφικά επελέξαντο, οίδεν ο λέγω". Καί φυσικά"οι Ελληνες Θεοί δέν είναι πρόσωπα, είναι Κοσμικές Δυνάμεις καί Ενέργειες . Είναι εκφάνσεις τού διαχεόμενου Κοσμικού Θείου, μέσα στίς αναρίθμητες συμπαντικές λειτουργίες Του" (Βλ.Ρασσιά: "Υπέρ τής τών Ελλήνων Νόσου", σ.22). Εχοντας όμως πολυδιάστατη Νοητική προσέγγιση τού Κοσμικού Λόγου καί τών αναλογικών εκδηλώσεών Του στά διάφορα Συμπαντικά πεδία τού Μακρόκοσμου καί τού Μικρόκοσμου, σημειοθετούνται καί σάν Αστέρες-Πλανήτες, αλλά καί σάν προκατακλυσμιαίοι Βασιλείς-Εθνογεννήτορες (Ευήμερος-Διόδωρος Σικελιώτης 5, 42). Ούτε εδώ έχει θέση λατρεία ειδώλων.
4ον. Είναι φανερή, κυρίως στά αποσπάσματα 9,18,19, η παντελής έλλειψις μισαλλοδοξίας καί Θρησκευτικού φανατισμού. Κατά τούς πολέμους θεωρούσαν αδιανόητη γιά Ελληνες τήν καταστροφή ξένων Ιερών ή τήν θανάτωση Ιερέων καί πίστευαν ότι οι Θεοί τιμωρούσαν κάθε τέτοια πράξη σάν ιερόσυλη, αφού κατά τήν Ελληνική σκέψη, όλοι οι άνθρωποι τόν ίδιο Θεό λατρεύουν, μέ διαφορετικά όμως ονόματα καί τρόπους. Οποιος καλόπιστα θέλει νά κάνη συγκρίσεις, ας κοιτάξει: Εξοδος 20, 1-5, Βασιλειών Γ' ΙΗ 40, Ζαχαρία, Θ, 13,Αμώς Α, 7-8, Ιεζεκήλ, ΚΕ, 16-17, κτλ. Μπορεί επίσης νά διαβάση καί Νεο-Ρωμαϊκή ιστορία τού 4ου καί 5ου αιώνα μ.Χ..
5ον. Η Ελληνική Φιλοσοφική θεώρηση τού Κόσμου είναι πλήρως συμβατή (σέ αντίθεση μέ όλες τίς γνωστές Θρησκείες όπου η αντίφαση παρουσιάζεται πάντα σάν αλληγορία) μέ τίς νεότερες θεωρίες καί πληροφορίες τής επιστήμης. Η Υποατομική Φυσική - μέ τίς ασύλληπτες ταχύτητες τών Σωματιδίων, τά οποία αδυνατεί νά παρακολουθήση η Νευτώνια Φυσική αφού χαρακτηρίζονται ότι δέν είναι, αλλ' έχουν τήν τάση νά είναι - καταφεύγει, σύμφωνα μέ τούς ίδιους τούς επιστήμονες, στήν Ελληνική Φιλοσοφία γιά τήν κατανόηση συγχρόνων θεωριών, όπως αυτή τού Χάους (βλ. J.Gleich; Χάος, εκδ. Κάτοπτρο), ή τού Κβαντικού σύμπαντος (βλ. T.Hey & P.Walters; Τό Κβαντικό Σύμπαν, εκδ. Κάτοπτρο), τού "απτόμενου μέτρα καί αποσβεννύμενου μέτρα", ή τήν πιό πρόσφατη θεωρεία τών Υπερχορδών (βλ. P.Davies & J.Brown: Υπερχορδές, η θεωρία τών Πάντων, εκδ. Κάτοπτρο), όπου "εκ τών πάντων Εν καί εξ Ενός τά πάντα"!
Αυτόν τόν τεράστιο Πνευματικό πλούτο, οι μισαλλόδοξοι τών Δογμάτων τόν στέρησαν καί τόν στερούν από τούς φυσικούς κληρονόμους του αλλά κι απ' όλη τήν Ανθρωπότητα. Οσα δέν κατέστρεψαν οι φανατικοί, τά καλύπτει μιά Ανθελληνική Παιδεία καί οι δήθεν Πνευματικοί φορείς καί άνθρωποι (αγνοούντες, απάτριδες, ανόητοι ή ανίκανοι;) μέ τήν σφραγίδα τού "ειδωλολάτρη" καί κόβουν έτσι τόν ομφάλιο λώρο τών σημερινών Ελλήνων μέ τίς τροφοδότες αξίες καί αρετές τών προγόνων καί τού Φωτοδότη Πολιτισμού τους καί Πολιτισμού μας. Λαοί χωρίς Ιστορία καί Πολιτισμό, γαντζώνονται στό παραμικρό πού έχουν, ή κλέβουν από άλλους (κυρίως από εμάς). Εμείς αρνούμαστε ή αγνοούμε τήν πάμπλουτη κληρονομιά μας. Εξ ού καί μύρια κακά έπονται!
Επαμεινώνδας Παντελεμίδης
Θεσσαλονίκη.
http://www.tetraktys.org/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου